Sommige mensen doen niet gewoon mee. En ik weet van mezelf dat ik daar makkelijk over oordeel. Ik hoor mezelf dan denken: 'Doe niet zo moeilijk, pas je even aan, dat snáp je toch wel!' Deze week werd ik me bewust van neurodivergentie. Een term die ik associeer met bijvoorbeeld autisme en add, maar die een veel bredere scope blijkt te hebben.
Er zijn best veel mensen waarbij de hersenen iets anders werken dan bij mij, mensen die sneller denken, meer of minder prikkels nodig hebben, verbanden zien die ik niet zie of een heel ander perspectief hanteren. En deze invalshoeken, hun andere meningen en ideeën wil ik graag horen. Ook al verstoort het een beetje mijn lekkere flow van 'zo doen we het nou eenmaal', als ik eerlijk ben.
Ik heb inmiddels ervaren dat het betrekken van al die andere perspectieven en talenten mijn team en ons werk beter maakt. En de neurodivergente collega in mijn groep, ontdekt dat anderen vaker dan verwacht zich ook wel eens een vreemde eend in de bijt voelen. Doordat neurodivergentie in ons groepsbewuste gebracht wordt, ontdek ik bovendien dat ik minder neurotypisch ben dan ik dacht.
Laten we blijven benoemen hoe we ons voelen en hoe we onze omgeving ervaren, gevolgd door de vraag: 'Wie herkent dit?' Zodat we ontdekken dat we allemaal uniek zijn en tegelijkertijd best veel op elkaar lijken.
En stel dat we hiermee al vroeg beginnen, al op de basisschool? In de klas ontdekken dat we niet allemaal op dezelfde manier leren en communiceren en dat dat oké is. Dat we dat gaan zien als een rijkdom, dat we gebruik gaan maken van die diversiteiten als basis om kinderen op te leiden om hun plek te vinden in de maatschappij, met al deze verschillende talenten.
Deep Democracy invoeren in het onderwijs. Gewoon doen!
Comments